„Postanowili, że nigdy nie będą się niepokoić o siebie nawzajem; w ten
sposób wszyscy mieli czyste sumienie i każdy tyle swobody, na ile to
było możliwe.”
Tove Jansson, Opowiadania z Doliny Muminków
Jeśli jeszcze nie znaleźliście postanowienia noworocznego, to mam dla was powyższą propozycję. Jest fantastyczna, ponieważ można ją realizować w dwie osoby. A najlepiej całą rodziną. Jeśli jedna osoba się wyłamuje, cała reszta może ją wesprzeć, jak muszkieterowie. Un pour tous, tous por un (specjalnie dla tych którzy postanowili nauczyć się francuskiego).
Jest świetna, ponieważ zaoszczędzi wam mnóstwo czasu, który możecie przeznaczyć na zajmowanie się czymś bardzo przyjemnym. Przykład? Bardzo proszę! Zamiast niepokoić się o młode bawiące się w Indian, można zająć się ww. francuskim. Zamiast niepokoić się, że on/a spóźnia się na obiad, zaserwować sobie pyszną przystawkę (bon appétit!). Przy okazji realizujemy postanowienie: dbam o siebie.
Jest genialna, ponieważ uczy dobrej komunikacji. Nie chodzi o to, że wychodzę, adieu! i tyle mnie widzieli. Każdy by się zaniepokoił, czy nie pojechałam przypadkiem do Kutna. A ja bym się zaniepokoiła, zaciąwszy się w pociągowej toalecie; przyznacie, że szanse na rychłe odnalezienie (i oswobodzenie) byłyby mizerne. Więc - ustalmy granice i dajmy sobie tyle swobody na ile to jest możliwe.
Bonne chance!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz